KAVRAMLAR,TERİMLER
VE
İSİMLER SÖZLÜĞÜ
SADARET : Osmanlı
Devletinde Başbakanlık makamı (Bâb-ı Ali)
SADRAZAM : Osmanlı
Devletinde yürütmenin başında bulunan kişi, Başbakan.
SAİT MOLLA : Türkçe yayınlanan “İstanbul Gazetesinin” sahibidir. İngiliz
Muhipleri Cemiyetinin de önemli
üyelerinden biri olan Sait Molla İngilizlere casusluk yapmış ve yurtdışıına sürülmüştür.
SALTANAT : 1)
Bir ülkede, hükümdarın, Padişahın, Sultanın egemen olması
1.
2)
2) 2)
2) Bolluk, zenginlik,gösterişli yaşayış
SAYIŞTAY : Harcama yetkisine sahip olan devlet
kuruluşlarının gelir ve giderlerinin usulüne uygun olarak yapılıp yapılmadığını
denetleyen devlet kurumudur.
SEFARET : Elçilik
SELEF
: Bir görevde,
bir makamda kendinden önce bulunmuş olan kimse, önceki
SENATO (CUMHURİYET SENATOSU) : 1961 Anayasası TBMM’ni Millet Meclisi ve
Cumhuriyet Senatosu olmak üzere iki meclisten oluşturmuştur. Senato serbest
seçimlerle seçilen yüzelli üye ve Cumhurbaşkanınca
seçilen onbeş üyeden oluşur. Senatoya seçilebilmek
için kırk yasını, doldurmuş ve yüksekokul mezunu olma şartı aranır. Cumhuriyet
senatosunun kuruluş amacı yasama işlevinin öğrenim düzeyi yüksek Senato ile
Millet Meclisinin koordinesiyle da verimli hale getirilmesidir. 1982 Anayasası
ile Cumhuriyet Senatosu kaldırılmıştır.
SERBEST CUMHURİYET FIRKASI : Çok
partili yaşama geçmenin zorunluluğunu her fırsatta
dile getiren Atatürk’ün girişimleriyle 12 Ağustos 1930 yılında Fethi Bey
tarafından kurulmuştur. Bu siyasi parti etrafında da Cumhuriyet karşıtı
gericilerin toplanması nedeniyle Fethi Bey bu partiyi 17 Kasım 1930’da
kapatmıştır.
SEYYİD :
Peygamberin torunu ve Hz.Ali’nin büyük oğlu
olan Hz.Hasan’ın soyundan gelenlere verilen bir
unvan. Bu kişilere toplum içinde büyük hürmet gösterilirdi. Nakibül
Eşraflık adı verilen bir kurum bunların durumlarıyla ilgilenir ve devlet bu
kişilere muhtaç durumu düşmeyecek bir gelir sağlardı.
SİYASİ PARTİ : Bir siyasi düşüncesi ve programı olan ve
devleti yönetmeye talip olan siyasi örgütlenmedir.
SKOLASTİK : Orta çağ Avrupasında egemen olan düşünce
sistemine verilen addır. (Gelişme ve
yeniliklere kapalı bir düşünce sistemidir.)
SOFTA
: 1. Medrese
öğrencisi, 2. Bir görüşe bir insana körü körüne bağlanan kimse, 3. Yaşadığı çağın gerisinde kalmış, geri
kafalı kimse.
SOSYAL DEVLET :
Vatandaşlarının sosyal durumlarıyla ilgilenen, onlara asgari bir yasam seviyesi
sağlamayı, sosyal adaleti ve sosyal güvenliği gerçekleştirmeyi ödev bilen
devlettir.
SOSYALİZM : Üretim ve değişim araçlarını topluma mal
edilmesini, ekonominin, devlet tarafından düzenlenmesini, yönetilip
denetlemesini, ihtiyaç maddeleri ve kazancın dağıtılıp, dengeleştirilmesini, öngeren toplumsal refahı devlet insiyatifinin
getireceğini savunan, işçilerin yönetime katılmalarına ağırlık veren, hür
teşebbüsü devletin ve sendikaların baskısı altında tutmaya çalışan telkin ve
propagandalarını, eğitim,tarım ve vergi reformları üzerinde yoğunlaştıran
ekonomik ve siyasi öğretiye verilen ad.
SÖMÜRGE (KOLONİ) : Özellikle Coğrafi keşiflerden sonra Askeri
ve Siyasi gücü olan Avrupa ülkelerinin dünyanın çok değişik bölgelerinde
edindikleri ve hertürlü yeraltı yerüstü
kaynaklarından yararlandıkları toprak veya ülke. (Örnek: İngiltere’nin
sömürgesi olan Hindistan, Yeni Zelanda vs.)
SUÇ :
Kanunun ceza korkutmasıyla (tehdidiyle) yasaklamış olduğu davranışlardır.
SULTANİ : Osmanlı Devleti döneminde yabancı dille eğitim
yapan liselere verilen isim. (Örnek:Galatasaray Sultanisi)
SÜNNİLİK :
İslam dininin mezheplerinden biri. Üyeleri kendilerinin islam doğmalarına en uygun biçimde hareket ettiklerine
inanırlar. Dört alt gruba ayrılır: Hanefilik, Malikilik, Şafilik, Hanbelilik, Sünni anlayışta bu dört alt mezhep de bir
birine denk sayılır ve eşit derecede geçerlidir.
ŞEHREMİNİ
: Osmanlı
Devletinde İstanbul Belediye Başkanına verilen unvan.
ŞELF : BAKINIZ
KIT’A SAHANLIĞI
ŞER’İ HUKUK : Kaynağını islam
dininin esaslarından aldığını varsayan, uygulanış esasları kişi ve ülkelere
göre değişkenlik gösteren hukuk sistemdir.
ŞER’İYE MAHKEMESİ : Kadı’nın başkanlık ettiği dinsel hukuka göre
hüküm veren mahkeme.
ŞER’İYE VE EVKAF VEKALETİ : 3 Mart 1924 yılında Halifelik ile birlikte,
Laik devlet yönetiminin zorunlu bir gereği olarak ortadan kaldırılan “Din
İşleri Bakanlığının” adıdır.
ŞERİF : Peygamberin
torunu ve Hz.Ali’nin küçük oğlu olan Hz.Hüseyin’in soyundan gelenlere verilen bir unvan. Bu
kişilere toplum içinde büyük hürmet gösterilirdi. Nakibül
Eşraflık adı verilen bir kurum bunların durumlarıyla ilgilenir ve devlet bu
kişilere muhtaç duruma düşmeyecek bir gelir sağlardı.
ŞEYH (BABA) : Tekke başkanlarına verilen ad.
ŞEYH SAİT : Doğuda bir aşiret reisi ve
aynı zamanda Nakşibendi tarikatı şeyhidir. 13 Şubat 1925 yılında Elazığ
Merkezli kürtçü ve dini niteliği bulunan bir
ayaklanmanın çıkmasına neden olmuş, 29 Haziran 1925 günü bu ayaklanmada rolü
bulunan 47 kişiyle birlikte idam edilmiştir.
ŞEYHÜLİSLAM (MÜFTÜ) : Osmanlı Devletinde ilmiye (din adamları)
teşkilatının başında bulunan ve günümüzde Diyanet İşleri Başkanı ile Adalet
Bakanlarının görevini yapan bir devlet görevlisi. Önemli konularda alınan
kararların dine uygun olup olmadığını belirten fetvayı vermekle de görevlidir.
Şeyhülislamlar genellikle kadılar arasından seçilirdi. Bu göreve şu sırayı
izleyerek getirilirdi. Bursa kadısı, Edirne kadısı, İstanbul kadısı, Anadolu
Kazaskeri, Rumeli Kazaskeri, Şeyhülislam Devlet yönetiminde verdikleri
fetvalarla çok önemli bir etkinlikleri vardı.
ŞİİLİK : Hz.Muhammed’in
ölümünden sonra Hz.Ali’nin ilk halife olmasını ve
onun soyundan gelenlerin halifelik yapmasını gerekli görenlerin, sünni inançtan ayrılarak oluşturdukları mezheptir. Çeşitli
kollara ayrılan şiiler ibadet konusunda sünnilerden ayrılır. Allah’ın birliği Hz.Muhammed’in
Peygamberliği Kur’an ve hadisleri benimseyen şiiler, aynı zamanda 12 imama inanırlar. Günümüzde
Caferilik, Batınilik ve İsmailiye gibi alt mezheplere
ayrılan şiiliğin
en yaygın olduğu ülke İran’dır.
TAHKİMAT : Bir yeri, düşman saldırısına
karşı koruyabilecek duruma getirmek için, yapılan her türlü savunma tesisine
verilen ad.
TAKRİR : Herhangi bir konuda yetkili olan bir makama yapılan
yazılı duyuru yada başvuru.
TAKRİR-İ SÜKUN KANUNU : Terrakkiperver
Cumhuriyet Fırkası ve Şeyh Sait İsyanı’nın yarattığı tehlikelerin ve olağanüstü
şartların ortaya koyduğu engelleri önlemek amacıyla 4 Mart 1925 tarihinde
yürürlüğe girmiştir. Önce iki yıl için çıkarılan kanun, iki yıl daha
uzatıldıktan sonra 4 Mart 1929’da yürürlükten kaldırılmıştır. Üç maddeden
oluşan bu kanunla hükümete parti kapatmaktan gazete kapatmaya kadar yetkiler
verilmiştir. Daha sonraki inkılapların gerçekleşmesi açısından bu kanun çok
büyük yarar sağlamıştır.
TALAT PAŞA : 1874 yılında kırcaalide
doğdu. Selanik hukuk okulunda bir süre okuduktan sonra posta teşkilatında işe
başladı ve II. Meşrutiyetin ilanı öncesi Selanik Posta başkatibiydi. İttihat ve
Terakki Cemiyetinin kuruluşunda önemli rol oynadı. II.Meşrutiyetin ilanından
sonra bazı devlet görevlerinde bulunduktan sonra 1913’te bir hükümet darbesiyle
Enver ve Cemal Paşalarla yeni hükümeti kurdu ve Mondros Mütarekesine kadar
Dahiliye Nazırlığı (İçişler bakanı)
görevinde bulundu. Mütareke döneminde cezalandırılacağı endişesiyle
Berlin’e kaçtı. 15 Mart 1921 günü Berlin’de bir Ermeni terörist tarafından
öldürüldü.
TALİMATNAME : BAKINIZ YÖNETMELİK
TAMİM : BAKINIZ GENELGE
TANZİMAT :
Devlet ve hukuk sisteminde yapılan düzenlemeler. (Örnek:Tanzimat Fermanı)
TANZİMAT FERMANI :
BAKINIZ GÜLHANE HATTI
HÜMAYUNU
TARİKAT : Bir din içinde tasavvufu, gizemciliğe dayanan
inançta ve kimi ilkelerde birbirinden ayrılan dinsel örgütler, örgütlenmeler,
Tanrı’ya ulaşma yollarından her biri, 30 Kasım 1925’te kabul edilen yasa ile
yasaklanmıştır. (Mevlevilik, Bektaşilik)
TASFİYE-İ RÜTEB KANUNU : II.Abdülhamit döneminde haketmedikleri
makam ve rütbelere getirilmiş olan kişilerin rütbelerinin indirilmesi amacıyla
ittihatçılar tarafından 5 Ağustos 1909 tarihinde kabul edilen bir kanun. Bu
kanunla alaylı subaylar önemli ölçüde ordudan uzaklaştırılmış ve rütbe terfi ve
atamaları belli kurallara bağlanmıştır.
TAŞNAK SÜTYUN : Ermeni ihtilâl cemiyeti ittifakı anlamına gelen cemiyet,
1890 da Tifliste kurulmuş olup, amacı; Türkiye’de
faaliyet gösteren Ermeni Cemiyetlerini birleştirerek, onlara yardım etmek ve
Ermenistan’ın kurulmasını sağlamaktır. Bu amaçla değişik yer ve zamanlarda
isyanlar çıkarmışlardır. (1894 Sason - 1895 İstanbul)
TEALİ-İ İSLAM CEMİYETİ : İlk olarak Medrese öğretmenleri tarafından
Konya’da kurulan cemiyet islami görüşe bağlı olup
Padişah ve halifeyi destekler, Padişahtan başka kuvvet tanımayan, Hürriyet ve
itilaf partisini destekleyen cemiyete göre; dernek mensubu olmayanlar kafirdir.
TECEDDÜT FIRKASI : Yenileşme, yeni olma anlamına gelip 9 Kasım
1918 tarihinde, ittihat ve Terakki’nin yurt dışına kaçmayan üyelerinin kurduğu
partidir. Padişaha bağlı olarak, meşruti yönetim ve Osmanlıcılık fikrini
savunurken, batılılaşmaya da karşıdır.
TEKALİF-İ MİLLİYE EMİRLERİ : Sakarya
Savaşı öncesi çıkarılan ulusal vergiler olup, halkın elinde ne varsa
(Çorap,çamaşır,çarık,nal,çivi,tuz,yağ...) T.B.M.M. hükümetine vermesini öngören
emirlerdir. Bu emirlerle Ulusal Kurtuluş Savaşı sırasında Türk Ordusu ve
milletinin içindeki zor şartları
göstermektedir.
TEKKE VE ZAVİYE : Bir mezhep içinde çeşitli anlayış biçimlerine
sahip insanların oluşturduğu Tarikatların toplantı ve geceleri yaşama yerleri.
Tekkelerin küçüklerine zaviye denir. 30
Kasım 1925’te kabul edilen yasa ile kapatılmıştır.
TEMEL HAK VE ÖZGÜRLÜKLER
: BAKINIZ İNSAN HAKLARI
TEMSİLCİLER KURULU :
BAKINIZ HEYET-İ TEMSİLİYE
TEMYİZ : Adli veya
idari mahkemelerce verilmiş olan bir hükmün üst mahkemeler olan Danıştay ve Yargıtayda yeniden görüşülmesi işidir.
TEOKRASİ : Egemenliğin kaynağını dinsel doğmalardan
alan yönetim sistemidir. (Örnek: İran)
TERAKKİPERVER CUMHURİYET FIRKASI : Kurtuluş Savaşı boyunca yurdu işgalden
kurtarmak için birlik içinde çalışan bazı komutanlar ve milletvekilleri
arasında, saltanat ve hilafetin kaldırılması ile Cumhuriyet’in ilanından sonra
görüş ayrılıkları çıktı. Mevcut görüş ayrılıklarının giderek artması sonucu
Cumhuriyet Halk Fırkası’ndan ayrılan milletvekilleri 17 Kasım 1924’te bu
partiyi kurdular. Partinin Başkanı Kazım Karabekir,
diğer mensupları da Ali Fuat Paşa ve Rauf Orbay gibi
kişilerdi. Bu siyasi parti, ülkede bir çok ayaklanma ve Cumhuriyet karşıtı
olumsuz olaylara ortam yaratmıştır. Şeyh Sait Ayaklanması’nda da rolü olması
dolayısıyla 5 Haziran 1925’te kapatılmıştır.
TEŞKİLAT-I ESASİYE KANUNU : Birinci Türkiye Büyük Millet Meclisi
tarafından 20 Ocak 1921 tarihinde kabul
edilmiş olan 24 Maddelik Anayasaya verilen isim.
TEŞRİİ : BAKINIZ YASAMA
TEŞKİLAT-I MAHSUSA :
İttihat ve Terakki
Partisinin oluşturmuş olduğu gizli haberalma
servisinin adıdır. Önde gelen üyeleri Süleyman Askeri, Kuşçubaşı
Eşref, Hüsamettin ERTÜRK ve Rauf ORBAY’dır. Birinci
dünya savaşında İran, Azarbaycan ve Balkanlarda yoğun
faaliyet göstermiştir. Türk kurtuluş savaşının başlamasıyla pekçok
üyesi Mustafa Kemal Paşa ve TBMM’nin emrine girmiştir. İstanbul’dan Anadoluya insan ve silah kaçıran Mim-Mim Karakol vs. gibi
gizli cemiyetler bu cemiyetin devamı olarak önemli hizmetler vermişlerdir.
TEVHİD-İ TEDRİSAT KANUNU : (Öğretim Birliği Kanunu) 3 Mart 1924
yılında, eğitimde birlikteliğin,bütün öğretim kurumlarının devletin denetim ve
gözetiminde bulunmasının ve çağdaş bir öğretimin gerçekleştirilmesini sağlamak
amacıyla çıkarılan kanundur.
TOTALİTER : Egemenlik gücünün tek elde toplandığı ve
demokratik olmayan, baskıcı devletlere verilen genel ad.
TRABZON MUHAFAZA-İ HUKUK-U MİLLİYE CEMİYETİ : 12 Şubat 1919 tarihinde, bölgedeki Ermeni ve
Rum tehlikesine karşı kurulan cemiyet, bir yandan padişah yanlısı olmasına
rağmen, Sivas Kongresinden sonra Müdafa-i Hukukçu
olmuştur.
TRABZON VE HAVALİSİ ADEM-İ MERKEZİYET CEMİYETİ : Trabzon’u işgalden korumak ve azınlıklara
karşı koymak amacıyla itilafçı kesim tarafından kurulmuştur. Sonrada, Halife ve
Padişah yanlısı olan Hürriyet ve itilafla birleştiğinde zararlı hale gelmiştir.
TRAKYA PAŞAELİ CEMİYETİ : 2 Aralık
1918 tarihinde Batı Trakya’nın düşman işgaline karşı savunulmasını sağlamak,
bölgenin Yunanistan’a katılmasını engellemek, Rumların teşkilatlanmasına mani
olup, silahlı direnişi başlatmak amacıyla kurulan yararlı bir cemiyettir.
TURANCILIK : Dünya
yüzeyinde yaşayan bütün Türkleri tek bir devlet altında birleştirmeyi ve Türk
ırkının üstünlüğü anlayışını yerleştirmeyi
amaç edinmiş aşırı ırkçı bir siyasal akım
TÜZÜK (NİZAMNAME) : Herhangi
bir kanunun uygulanmasını göstermek veya kanunun emrettiği işleri belirtmek
üzere, kanunlara aykırı olmamak şartıyla ve Danıştayın
incelenmesinden geçirtilerek Bakanlar Kurulu tarafından ilan edilen yazılı
hukuk kurallarıdır. (Örnek: Karayolları trafik tüzüğü, Ticaret sicili tüzüğü,
iş süreleri tüzüğü)
ULUSAL ANT : BAKINIZ MİSAK-I MİLLİ
ULUSLARARASI ADALET DİVANI :
İlk biçimi ile, Milletler
Cemiyeti Antlaşmasıyla kurulan devletler
arası uyuşmazlıkları, tarafların isteği üzerine çözen bir mahkemedir.
Hollanda’nın Lahey kentindedir. Günümüzde Birleşmiş
Milletler örgütüne bağlıdır.
UYGARLIK : BAKINIZ
MEDENİYET
ÜMMET : Kavim ve
ırk ayrımı gözetmeksizin bütün müslümanların tek bir
ideal altında birleştirilmesi anlayışı. Bunun yerine zaman zaman
“Millet-i İslamiye” deyimi de kullanılırdı.