Kanun
Numarası : 2525
Madde 1.
Her Türk, öz
adından başka soyadını da taşımaya mecburdur.
Madde 2.
Söyleyişte,
yazışta, imzada öz ad önde, soy adı sonda kullanılır.
Madde 3.
Rütbe ve
memuriyet, aşiret ve yabancı ırk ve millet isimleriyle umumi
edeplere uygun olmayan veya iğrenç ve gülünç soy adları
kullanılamaz.
Madde 4.
Soyadı seçme
vazifesi ve hakkı, evlilik birliğinin reisi olan kocaya aittir.
Evliliğin feshi ve boşanma hallerinde çocuk anasına tevdi
edilmiş olsa bile babasının seçtiği veya seçeceği adı
alır. Koca ölmüş ve karısı evlenmemiş olursa veyahut koca
akıl hastalığı ve akıl zayıflığı sebebiyle vesayet
altında bulunuyor ve evlilik de devam ediyorsa bu hak ve vazife
karınındır. Kocanın vefatıyla karı evlenmiş veya koca
evvelki fıkrada zikredilen sebeplerle vesayet altına alınmış
ve evlilik de zeval bulmuş ise bu hak ve vazife çocuğun baba
cihetinden olan kan hısımlarından en yakın erkeğe ve
bunların en yaşlısına, yok ise vasiye aittir.
Madde 5.
Mümeyyiz olan
reşit, soy adını seçmekte serbesttir. Akıl hastalığı ve
akıl zayıflığı dolayısıyla vesayet altına alınmış olan
reşidin adını babası, yok ise anası, bu da yok ise vasisi
seçer.
Madde 6.
En büyük
mülkiye memurunun vereceği müzekkere üzerine Cumhuriyet
Müddeiumumisi ( savcısı ) , 3 üncü maddedeki memnuiyete (
yasaklamaya ) uygun olmayarak soyad kullananların bu adı
değiştirmelerini ve tarihte ün almış olanlara ilişik
anlatan adların , hilafını iddia ile, kullanılmasını
mahkemeden isteyebilir. Kanunla taayyün eden unvanlar mahfuzdur.
Madde 7.
Bu kanunun
neşri tarihinden itibaren iki yıl içinde gerek soyadı
olmayanlar ve gerekse soyadlarını değiştirmek isteyenler
taşıyacakları adı hükümetin tayin edeceği şekilde nüfus
kütüklerine geçirilmek üzere bildirirler. Bu iş için
verilecek her nevi evrak pul resminden muaftır.
Madde 8.
Soyadı seçme
işlerinde çıkacak ihtilafları halletmek ve kendiliklerdinden
soyadı seçmeyenlerle anası babası belli olmayan çocuklara ad
takmak ve bir adın kanunun istediği şekle uygun olup
olmadığı hakkında karar vermek salahiyeti ana kütüğün
bulunduğu yerin en büyük mülkiye memuruna aittir.
Madde 9.
Valiler ve
kaymakamlar soyadlarının nüfus kütüklerine ve doğum
kağıtlarına doldurulması işinde diğer devlet dairelerinde
münasip gördükleri memurları , iş bitinceye kadar yardımcı
olarak nüfus dairelerinde çalıştırmaya salahiyetlidirler.
Madde 10.
Bu kanunun
tayin ettiği müddet geçtikten sonra soyadlarını
değiştirmek isteyenler, Kanunu Medeni’nin bu baptaki
hükümlerine tabi olurlar.
Madde 11.
Soyadlarını
nüfus kütüğüne ve doğum kağıtlarına yazma işinde ihmali
görülen memurlar hakkında kaymakamlar bir haftalığa ,
valiler on beş günlüğe kadar maaş kesme cezası
verebilirler. Bu kararlar kati olup ilk ödenecek maaştan
kesilir.
Madde 12.
Kanunun tayin
eylediği zaman içinde soyadını memurlara bildirmeyenlerden
beş liradan on beş liraya kadar ve bu iş için hükümetçe
verilecek vazifede ihmali görülen muhtarlar ve ihtiyar
heyetleri azasının her birinden ve belediyelerce memur
edilenlerden on liradan elli liraya kadar hafif para cezası
alınır. Bu cezalar mahalli idare heyetleri kararıyla verilir
ve vali veya kaymakamların tasdiki ile katileşir.
Madde 13.
Bu kanunun
tatbik yollarını gösteren bir nizamname yapılacaktır.
Madde 14.
Bu kanun
neşri tarihinden altı ayk sonrat mer’iyeteü girecektir.r
Madde 15.
Buk kanunune
hükümlerinir yerineg getirmeyee Dahiliyeç Vekaletie memurdur.r